گندم ما رو بده، نون بیات نمی‌خوایم

در آخرین شب تبلیغات انتخاباتی در میدان ولیعصر، خانم میانسال محترمی آمده بود که برچسب تغییر را به چادر مشکی خود الصاق کرده بود. به گفته‌ی خودش، زن متمولی بود که به کارهای خیریه می‌پرداخت. دلیل وی در حمایت از مهدی کروبی نیز برنامه تقسیم پول نفت بود.

این خانم تمثیلی به کار برد که به نظرم خیلی گویاست. در نظر او پول نفتی که دولت آن را غیرمستقیم برای مردم هزینه می‌کند، همچون گندمی است که به دست دولت آرد می‌شود، به دست دولت خمیر می‌شود، به دست دولت نان می‌شود، به دست دولت بیات می‌شود، و نهایتاً به دست مردم می‌رسد.

این چنین است که اگر دولت در همان آغاز، گندم را به مردم می‌داد، نان بیات نصیب مردم نمی‌شد.