رأی آوریش بالاست

این چند خط در رد مغالطه سبز نوشته شده است.

لُب کلام هواداران موسوی خامنه در دفاع از رأی به او این است که "رأی آوریش بالاست. و چون نمی خواهیم احمدی نژاد رئیس جمهور شود، پس به موسوی رأی می دهیم."

دوستان جنبش سبز توجه نمی کنند که از آنجا که 4 نامزد (دو نامزد اصولگرا، یک نامزد اصلاح طلب، و یک نامزد اصولگرای اصلاح طلب) در این انتخابات رقابت می کنند، رأی سلبی در مرحله اول انتخابات معنا ندارد. هر صاحب حق رأیی که در انتخابات شرکت کند (شمار شرکت کنندگان در انتخابات را افزایش دهد) و به احمدی نژاد رأی ندهد (شمار آرای احمدی نژاد را نیفزاید) درصد آرای احمدی نژاد از کل آرای مأخوذه را می کاهد. بنابراین، از منظرِ نفیِ احمدی نژاد، رأی به موسوی خامنه ترجیحی بر رأی به کروبی یا رضایی ندارد.

تنها در صورتی که دو نامزد با یکدیگر رقابت می کردند، رأی به رقیبِ آنکه نمی خواهید پیروز شود، معنی دار می بود.

در دور دوم انتخابات که ضرورتاً دو نامزد رقابت خواهند کرد، رأی سلبی معنی دار و منطقی خواهد بود؛ اما در دور اول که نامزدها متعدد اند، تنها رأی ایجابی منطقی است.

اگر تلاشهای احمدی نژاد در جلب آرای رأی دهندگان چنان قرین موفقیت باشد، که در دور نخست وی موفق به اخذ بیش از نیمی از آرای مأخوذه شود، در همان دور نخست رئیس جمهور خواهد شد، و دیگر تفاوتی نخواهد داشت که میزانِ رأی دیگر رقبا چه باشد.

اما اگر احمدی نژاد موفق به کسب بیش از نیمی از آرا نشود، آنگاه انتخابات به دور دوم کشیده خواهد شد، و باز در آن وضعیت نیز اهمیتی ندارد که نامزدی که با او به دور دوم میرود در دور نخست چه میژان آرا را به خود جلب کرده باشد.

رقابت در دور دوم بازی دیگری است، و مستقل از رقابتها در دور نخست.

عرصه سیاست عرصه تقلید نیست. بنا نیست که رأی ردهندگان در روز رأی گیری از روی دست هم بنویسند.

اما هواداران موسوی خامنه می گویند که چون رأی آوری او بالاست (ادعایی که البته خود محتاج اقامه دلایل معتبر است) پس ما نیز مثل خیل کثیر دیگران به او رأی می دهیم تا هم احمدی نژاد پیروز نشود، و هم رأیمان تباه نشود.

این سخن مغالطه ای بیش نیست. شرط لازم برای تباه نشدن رأی این است که تا آنجا که ممکن است ایجابی رأی داد. و برای آنها که اساساً رأی دادن در این دوره از انتخابات و انتخاب از میان چهار گزینه موجود را موجه می دانند، رأی ایجابی در دور اول امکانی است که وجود دارد.